De Amerikaanse snowboarder, de eerste winterolympiër met goud die na de eeuwwisseling is geboren, hield twee Canadezen onder zich en scoort deze Olympische Spelen de eerste gouden medaille voor de Verenigde Staten.
Zijn beste run werd beoordeeld met 87.16 punten. De Canadees Max Parrot met 86.00 punten pakte het zilver en landgenoot Mark McMorris veroverde de derde plek op het podium met 85.20 punten.
🏂 – Men's slopestyle: Redmond Gerard🇺🇸 is the first ever medallist at the Olympic Winter Games born after 1 January 2000 and is the youngest gold🥇 medallist in any snowboard event at age 17 years and 227 days.
De Nederlandse snowboarder Niek van der Velden kon zich via de kwalificaties ook voor de finale plaatsen. Hij viel echter tijdens de warming-up en brak zijn arm. Daardoor komt de zeventienjarige Brabander helemaal niet meer in actie tijdens zijn eerste Spelen.
Snowboarder Seppe Smits is er op de Olympische Winterspelen in het Zuid-Koreaanse Pyeongchang niet in geslaagd een medaille te veroveren in de slopestylecompetitie. In de door windstoten verstoorde finale eindigde hij op de tiende plaats.
Redmond Gerard ging bij zijn eerste twee runs de mist in (43.33 en 46.40), maar had het beste voor het einde gespaard. Met 87.16 sprong hij van de laatste naar de eerste plaats in de derde run.
De 26-jarige Seppe Smits, de regerende wereldkampioen in de slopestyle, kreeg voor zijn beste run – de tweede – een waardering van 69.03 punten. Dat was onvoldoende voor een olympisch diploma. De Belgische vlaggendrager liet verder runs van 31.11 en 66.18 punten optekenen.
De beste score werd neergezet door de amper 17-jarige Amerikaan Redmond Gerard met 87.16 punten in de derde run, goed voor de gouden medaille. De Canadees Max Parrot (86.00 ptn) pakte het zilver.
Zijn landgenoot Mark McMorris, vier jaar geleden ook al goed voor brons op de Spelen in Sotsji, vervolledigde het podium met 85.20 punten. McMorris kwam begin vorig jaar nog zwaar ten val, met onder meer een gebroken kaak, arm, bekken, gescheurde milt en klaplong als gevolg.
Zaterdag kon Smits zich pas op het nippertje plaatsen voor de medaillestrijd met twaalf (de Noor Mons Roisland zou uiteindelijk niet starten). Met een minieme marge van minder dan een punt veroverde hij het zesde en laatste ticket in zijn kwalificatiegroep. Sebbe De Buck en Stef Vandeweyer konden zich niet kwalificeren voor de finale. De Buck, niet topfit na een polsbreuk, eindigde in zijn groep als twaalfde, Vandeweyer werd zeventiende.
‘Ik heb een dubbel gevoel’, zei Smits na afloop, ‘omdat ik vandaag niet het beste van mezelf heb kunnen laten zien’.
Door de wind had Smits het moeilijk om de run neer te zetten die hij in gedachten had. ‘Ik ben wel blij dat ik iets heb kunnen tonen, maar ik wilde technischere tricks doen.’
Vorig jaar werd Smits wereldkampioen en mocht hij zich dus, althans op papier, nummer 1 van de wereld noemen. Op dat WK in Sierra Nevada ontbraken evenwel meerdere toppers die wél meededen in Pyeongchang. ‘Elke wedstrijd is een momentopname. Nergens staat 100 procent van de wereldtop aan de start’, zegt Smits. ‘Dat was zo op het WK en is ook hier het geval. Voor bijvoorbeeld Canada en Amerika mogen slechts vier atleten deelnemen, maar het kan even goed zijn dat een atleet die niet werd geselecteerd vandaag heel goed had gepresteerd en op het podium had gestaan. De Spelen blijven een speciale wedstrijd, alleen al door de hoeveelheid media-aandacht. Maar snowboarden is veel groter dan alleen de Olympische Spelen.’
Smits werd vooraf getipt als potentiële medaillewinnaar. ‘Als ik vandaag naar het niveau kijk, dan had ik top vijf kunnen halen als ik mijn run perfect had kunnen landen. Eerste was ik waarschijnlijk niet geworden. Door de weersomstandigheden was het vandaag gewoon heel moeilijk. Je moest wat geluk hebben met de wind. Het is jammer dat ik niet heb kunnen tonen wat ik waard ben in het snowboarden.’
Over tien dagen komt Smits samen met Sebbe De Buck en Stef Vandeweyer, die de kwalificaties niet overleefden, nog in actie in de big air. ‘Dat is een heel andere wedstrijd, die mij in principe iets minder ligt’, aldus Smits, die nog altijd last ondervindt van zijn knie. ‘Maar ik ga er uiteraard volledig voor, met als eerste doel de finale halen.’
Het voetbal zoekt in 2018 naar oplossingen die al in 1888 werden bedacht.